VROEGER GING JE REGELRECHT NAAR HET KRANKZINNIGENGESTICHT.
Bijgewerkt 20 oktober 2019 | 7 minuten lees- en kijktijd
Photo by Maria Krisanova on Unsplash
En dan hoor je een vrouw – ergens buiten beeld – roepen:
Let the woman speak. […] It is not disrespectful to ask for climatejustice. It is our duty to save our planet. […]
Toen ik dit fragment zag, ging mijn hart sneller kloppen.
Er is hoop, dames en heren. Er is hoop.
Voor het klimaat, heel belangrijk, en ook voor de vrouw.
Kijk anders zelf even.
Het gaat over dit fragment uit VPRO’s Tegenlicht ‘de zaak Shell’ van 6 oktober jl. Scroll naar 21 min 53 sec en je valt meteen met de neus in de boter.
Het fragment begint met een activiste die in de aanloop naar haar vraag aangeeft Royal Dutch Shell ten gronde te zullen richten.
Stevige taal.
En dat van een vrouw.
Die zich ook nog eens rechtstreeks richt tot een leger mannen in grijze pakken: de directie. Tijdens de aandeelhoudersvergadering van Shell. In het hol van de leeuw.
Oppassen nu. Dit kan gevaarlijk worden. Voor haar.
Vroeger liepen vrouwen (en mannen ook) een reëel risico afgescheept te worden naar het krankzinnigengesticht, een soort bewaarplaats voor iedereen die de maatschappij tot last was.
Maar hoe snoer je iemand op moderne manier de mond? Als het inhoudelijk niet lukt, maar die iemand je wel tot last is?
Val iemand op de persoon aan.
En dat is precies wat de Shell man doet, door te zeggen dat haar verklaring respectloos is.
Trump doet dit trouwens aan de lopende band en een stuk minder subtiel dan de Shell man. Let maar eens op. Als het hem inhoudelijk te heet onder de voeten wordt ben je a nasty woman, zoals te zien in dit voorbeeld.
Een effectieve manier.
Niet bij Hillary Clinton.
Ook niet bij de vrouw – niet in beeld – die tijdens de Shell aandeelhoudersvergadering roept dat het helemaal niet respectloos is om voor gerechtigheid te vragen.
Zij zou vroeger overigens zeker weten het krankzinnigengesticht ingevlogen zijn.
Regelrecht.
Haar zou hysterie en gekte aangerekend zijn, omdat ze op een te hoge toon gesproken zou hebben.
Stel je voor.
Misschien kunt u voortaan proberen een beetje te brommen.
Alle gekheid op een stokje.
Bijna zou ik dit onderwerp hebben laten rusten, ware het niet dat ik in dezelfde Tegenlicht uitzending (ongeveer bij 23 min 48 sec) een zichtbaar geirriteerde aandeelhouder het volgende hoorde zeggen:
Ik heb respect voor die directie, zo keurig als zij iedereen lieten uitspreken, met een normale toon en niet zoals verschillende mensen op hoge toon allerlei dingen zitten te beweren.
Nee, toch!
Rekent hij het de vrouw écht aan op te hoge toon te spreken?
Nee toch!
Nu begin ik te twijfelen, want nu herinner ik me plotseling dat ik mijn stem vroeger niet mooi vond, omdat ik hem te hoog vond. Is er tóch iets mis met de vrouwenstem, dan?
Nee, dat is niet zo.
In het artikel NRC Checkt: ‘vrouwenstemmen op de radio zijn irritant’ van 27 juni 2017 is te lezen dat er geen [wetenschappelijk] onderzoek is aangetroffen dat mensen vrouwenstemmen irritant vinden.
Gelukkig, zeg.
Ik kreeg het al benauwd. Dat zou een sterk staaltje patriarchisme zijn.
Van het onderliggende artikel uit The Guardian van 2013 krijg ik het dan weer wel benauwd.
Blijkt de vrouwenstem toch irritant gevonden te worden. Althans niet goed genoeg. Althans niet laag genoeg.
“To be taken seriously, and exhibit gravitas and authority, women need to sound as far as possible like men, even if this isn’t their natural timbre […]”, aldus the Guardian.
Het schijnt zelfs dat Margaret Thatcher een stemcoach geconsulteerd heeft om haar stem te verlagen.
Ha! Blijkt mijn brommen, helemaal niet ver bezijden de waarheid te liggen.
En actueel anno 2019.
Kijk maar naar nieuwslezer Annechien Steenhuizen. In 2017 had zij met 27% de meest sexy stem van Nederland. Zij hoeft zich voorlopig geen zorgen meer te maken over haar concurrentie, aldus het AD op 2 februari 2019.
Maar, er is hoop, dames en heren. Er is hoop.
Voor het klimaat, heel belangrijk, maar ook voor de vrouw.
Ook als je een gewone vrouwenstem hebt.
Ook als iemand je persoonlijk aanvalt.
Want wat doen de dames tijdens de aandeelhoudersvergadering? Wat doet Hillary?
Deze dames ‘happen’ niet. Zij laten zich niet verleiden de inhoud te verlaten. Ze negeren de aanval. Ze snijden dwars door de aanval heen: dit is waar ik voor sta en hier mag je me op aanspreken.
Niet op mijn gedrag.
